Skuteczne leczenie uzależnień

Początkiem każdego uzależnienia jest doznanie swojego rodzaju ulgi po spożyciu danej substancji, która z czasem bezpośrednio działając na układ nerwowy – rozregulowuje go, zniewala, a uzależnienie zaczyna determinować nasze życie.

Międzynarodowa klasyfikacja chorób i problemów zdrowotnych ICD-10 definiuje szereg zaburzeń związanych z używaniem alkoholu jako substancji psychoaktywnej (kody F10.0- F10.7).

Aby leczenie było skuteczne niezwykle ważnym aspektem jest uświadomienie sobie i zaakceptowanie faktu własnego uzależnienia, a następnie uderzenie w chorobę wielowymiarowo. Uczęszczanie na terapie to podstawowy element procesu leczenia, która rozpoczyna drogę zdrowienia.

Według statystyk terapia jest najskuteczniejszą metodą leczenia uzależnień.

Niestety najczęściej zażywanie substancji jest tylko górą lodową całego problemu z jakim danej osobie przychodzi się mierzyć. Depresje, traumy, różnego rodzaju lęki, zaniżona samoocena, brak poczucia własnej wartości, samotność, myśli samobójcze oraz cały wachlarz innych nieprzyjemnych emocji mogą wymagać wsparcia farmakologicznego.

Nie wyleczy się depresji bez leczenia uzależnienia i nie wyleczy się uzależnienia bez leczenia depresji.

Uzależnienie nie jest tylko chorobą osoby nadużywającej daną substancje ale cierpi na nią cała rodzina, w której dany człowiek funkcjonuje, narażając najbliższych na współuzależnienie (które to zazwyczaj idzie w parze z uzależnieniami) i dezorganizując życie rodzinne, które to zakłóca prawidłowe funkcjonowanie rodziny, jako całości.

Kolejnym elementem, który wspomaga skuteczność leczenia jest zdrowe wsparcie przez osoby najbliższe (a te, z kolei również potrzebują wsparcia w sytuacji jakiej się znalazły) oraz przez osoby, które rozumieją problematykę uzależnienia i posiadają umiejętności trafnego wsparcia osób uzależnionych.

Niezwykle cenny jest również kontakt z drugim uzależnionym, który to osoba uzależniona może sobie zapewnić poprzez uczęszczanie na grupy wsparcia, mitingi, kluby abstynenckie itp.

Zaangażowanie w proces terapeutyczny, stosowanie się do przekazywanych zaleceń, uzyskane wsparcie, odpowiednio dobrana motywacja oraz postawa i chęć zmiany umożliwia skuteczną zmianę stylu życia.

Jeżeli zdecydujesz się na kontakt, zobowiązuję się zapewnić Ci indywidualne wsparcie i pomoc, taką jaką potrzebujesz.

Jeżeli Twoja sytuacja wymaga leczenia, którego nie będę Ci w stanie zapewnić zobowiązuję się skierować Cię do odpowiedniego i sprawdzonego miejsca.

WHO, czyli Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, iż przez nadużywanie alkoholu każdego roku ginie 3 000 000 osób, a choroba alkoholowa klasyfikowana jest do chorób upośledzających i śmiertelnych.

Według statystyk nadużywanie alkoholu zwykle współwystępuje z przestępczością – naruszeniami lub łamaniem prawa oraz przemocą.

Jest ona stanem chronicznym, w którym dochodzi do dysfunkcji na wielu płaszczyznach, m.in. zdrowotnym, rodzinnym, zawodowym, społecznym.

Powszechnie mówi się, iż jest to choroba duszy, ciała i umysłu.

Mechanizmy, które kierują osobą uzależnioną nastawione są na jej autodestrukcje.

Mechanizm iluzji i zaprzeczeń powoduje, iż osoba uzależniona przejawia myślenie, iż poradzi sobie sama, problem zostaje bagatelizowany i usprawiedliwiany, choroba chronicznie postępuje. W konsekwencji czego osoba nadużywająca alkoholu traci kontrolę nad własnym życiem, a to powoduje rozpad więzi rodzinnych, problemy bądź utratę pracy, konflikty z prawem, aż w końcu śmierć.

Walka z uzależnieniem nie jest łatwą przeprawą ale ogromnym wyzwaniem – nie odzyskasz kontroli nad własnym życiem w pojedynkę.

Przyznanie się samemu przed sobą oraz uświadomienie sobie problemu jest pierwszym krokiem do rozpoczęcia procesu terapeutycznego.

Alkoholizm jest chorobą całej rodziny. Najczęściej najbardziej cierpią bliscy: mąż, żona, rodzice, dzieci. Aby w poprawny sposób wesprzeć osobę uzależnioną, zadbać o siebie oraz zrozumieć mechanizmy i problematykę współuzależnienia zaleca się rozpoczęcie terapii lub skorzystanie ze wsparcia psychologicznego przez osoby najbliższe.

Podstawowym krokiem w przyjęciu zdrowej postawy wobec osoby uzależnionej jest zaprzestanie brania odpowiedzialności za konsekwencje jej zachowania po spożyciu alkoholu.

Stanowczo odradza się zakup osobie uzależnionej alkoholu, sprzątania butelek, organizowania zwolnienia lekarskiego, krycia przed rodziną/dziećmi/znajomymi, leczenie kaca itp. Wspomniane działania stwarzają osobie uzależnionej komfort picia, dzięki któremu choroba szybko postępuje.

Schowanie, tak zwanego „parasola ochronnego” i zastosowanie działań „twardej miłości” wobec osoby uzależnionej umożliwi jej uświadomienie sobie problemu poprzez poniesienie konsekwencji swojego picia oraz umożliwi zmotywowanie jej do podjęcia terapii i rozpoczęcia procesu leczenia.

W sytuacji kiedy osoba uzależniona zaprzecza chorobie właściwym jest samemu skorzystać ze wsparcia psychologicznego, a także nie należy zaprzestawać działań ku przekonaniu tej osoby do rozpoczęcia terapii – z czasem nawet najtwardszy mur pęka.

Rozpoczęcie terapii własnej lub skorzystanie ze wsparcia psychologicznego nie sprawi, iż osoba uzależniona przestanie pić ale pomoże w obraniu właściwej postawy względem spożywania przez nią alkoholu, nauczy stawiania granic, wesprze w ciężkich chwilach.